XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
- Otoi, Karlos adixkidea, ez zazula zozokeriarik erran.
Ontsa baino hobeki egon zira meza-artean, eta nehork ez dakike zuk bezala bere burua atxikitzen edo gobernatzen.
- Ba, zu aise ari zira!.
Bizpahiru aldiz arrasak
- Ez araiz?.
- Zer nauzu, ez niz gero ni usatua
- Bezperetako aldia eginen dautazu ba halere: bazkari onxko bat ekarriko dautzut berehala; hemen berean janen duzu.
Sankristian; eta hitz dautzut hozdura guziak joanen zaizkizula debruetan barna!.
Bai, besta egin zuen egiazki gure Murtuts berriak, eta zer besta: salda, oilaki eta tomate, aza eta xauxixa, kosteleta eta lur-sagar, atzarki eta ilar-xehe; hiru arno mota, jauts-ahala; ardi-gasna, kafe eta kafe-ondoko orduan gauza arradoa baitzen... segur Karlosek ez zukeen xilkoan hotzik.
Bezperak-aintzintxean jaun erretorak igan-arazi zuen Murtutsen tokirat, eta elizako ateak berriz ere ideki zituen.
Mundua hor zen bezperetako: auzo herri guzietarik jinak ziren multzoka: sekulan ez omen baitzen halako jende-keta ikusi Itsasuko elizan...
Eta zer kantuak!.
Goratik eta basatik ari ziren, oro bozkario eta xaramela.
Karlos haatik ez zen batere trenpuan: alabainan bazkariak ere munduko bertze gauzek bezala bere bidea behar.
Garbiki erraiteko, sabeletik minez zagon.
Ez, nahi baduzu, min saminez, ez, jasan zitakeen; bainan halere, behin hasiz geroz, nork jakin ez ote zen saminduko...
Beldur horrek berak ez ahal zion kalte gehiago eginen!.
Murtuts berriak Murtuts xaharrari otoitz:
Ba, debru bat!.
Tripan izigarriko guduak ari zaizkon:(...).